Nazywam się Katarzyna Babka. W 2006 roku ukończyłam jednolite studia magisterskie na Wydziale Nauk Humanistycznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, na kierunku pedagogika o specjalnościach: rewalidacja osób niepełnosprawnych intelektualnie (oligofrenopedagogika) oraz pedagogika opiekuńczo – wychowawcza. Następnie ukończyłam wychowanie przedszkolne i edukację wczesnoszkolną w Wyższej Szkole Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa w Poznaniu.

 Moim prawdziwym zamiłowaniem stało się odkrywanie neuroróżnorodnego świata osób w spektrum autyzmu. Ukończyłam w związku z tym Edukację i terapię osób ze spektrum autyzmu z elementami integracji sensorycznej w Collegium Da Vinci w Poznaniu oraz uzyskałam dwa certyfikaty z zakresu Treningu umiejętności społecznych (TUS).

Przez ponad piętnaście lat zajmowałam się wspieraniem dzieci i młodzieży ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi na różnych etapach rozwoju. Prowadziłam zajęcia rewalidacyjne, a także rozwijające umiejętności i zainteresowania młodych ludzi. W swojej pracy przemycałam swoją pasję do koni, fotografii i sztuki. Tworzyłam zajęcia z elementami treningu umiejętności społecznych, metody projektów,  kamishibai, uważności oraz pracy z lękiem i złością w oparciu o założenia terapii poznawczo – behawioralnej. Wykorzystywałam aktywne metody pracy doskonaląc nieustannie swój warsztat pracy.

Od 11 lat szczególnie intensywnie studiuję najtrudniejszy zawód świata, czyli rodzicielstwo. Jako mama dwójki dzieci sprawdziłam w praktyce, że najważniejszą zasadą w relacji z dzieckiem jest wzajemny szacunek i poczucie bezpieczeństwa. Aby sprostać codziennym wyzwaniom szczególnie interesują mnie różne strategie radzenia sobie w trudnych sytuacjach, sposoby rozwiązywania problemów oraz budowanie w dziecku poczucia własnej wartości i samodzielności.

W obecnych czasach niezwykle istotne jest rozwijanie u dzieci umiejętności komunikacji, budowania współpracy i wrażliwości na drugiego człowieka. Moje osobiste zainteresowania przekładają się na ciągłe poszukiwanie nowych rozwiązań w pracy zawodowej stąd bliskie są mi idee Porozumienia Bez Przemocy (NVC) czy Pozytywnej Dyscypliny.  W pracy z dziećmi, najnowsze odkrycia ze świata neuronauki pomagają mi stworzyć środowisko nauczania i uczenia się przyjazne mózgowi. Z kolei ostatnie badania nad związkiem mikrobioty z mózgiem wykazują, jak niezwykle istotne jest spojrzenie na człowieka w aspekcie globalnym. Jesteśmy jednym z wielu puzzli w układance świata, ale każdy z tych małych elementów tworzy razem wspaniały obraz.

W ZAPRZYJAŻNIONYCH zajmuję się prowadzeniem grupy LEGO based Therapy.